Od wczoraj obowiązują rekomendacje Komisji Nadzoru Finansowego, do których dostosować się muszą zakłady ubezpieczeń. Przepisy dotyczą ustalania i wypłaty zadośćuczynienia z tytułu szkody niemajątkowej z umów ubezpieczenia OC właścicieli pojazdów mechanicznych.
21 rekomendacji w trzech obszarach
Akt zawiera 21 rekomendacji podzielonych na trzy. W pierwszym obszarze akt nadzoru zobowiązuje ubezpieczycieli do stworzenia odpowiedniej struktury organizacyjnej służącej prawidłowemu funkcjonowaniu procesu ustalania i wypłaty zadośćuczynienia. Kolejny – drugi obszar dotyczy
dotyczącym sposobu prowadzenia postępowania w zakresie ustalenia i wypłaty zadośćuczynienia. Tu przepisy wymagają, aby zakłady kończyły postępowanie albo wypłatą, albo ostatecznym stanowiskiem odmawiającym wypłacenia części lub całości zadośćuczynienia. Natomiast w obszarze „Sposób ustalania wysokości zadośćuczynienia” nadzór zobowiązuje ubezpieczycieli do stosowania indywidualnej oceny kryteriów okoliczności wpływających na wysokość zadośćuczynienia, tak aby ta ostatnia odpowiadała doznanej szkodzie niemajątkowej i przedstawiła ekonomicznie odczuwalną wartość dla poszkodowanego (o ile go nie wzbogaca).
Do kogo kierowane są rekomendacje?
Zapis skierowany jest do polskich firm ubezpieczeniowych w obszarze prowadzenia postępowania w zakresie ustalenia i wypłaty zadośćuczynienia. Przepisy dotyczą również sposobu ustalania wysokości zadośćuczynienia. Rekomendacje powinny być także stosowane przez zagraniczne zakłady ubezpieczeń, które wykonują na terytorium Polski działalność ubezpieczeniową na zasadach określonych w ustawie, w zakresie ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów.
Rekomendacje mają zapewnić przewidywalności w procesie ustalania i wypłaty zadośćuczynienia z tytułu szkody osobowej
Konieczność rekomendacji wynikała ( w opinii Komisji) z potrzeby zapewnienia przewidywalności w procesie ustalania i wypłaty zadośćuczynienia z tytułu szkody osobowej. Dlaczego? Dlatego, że przepisy nie regulują kryteriów ustalania w/w świadczenia, a co za tym idzie – ubezpieczalnie różnie interpretują katalog okoliczności, które brane są pod uwagę w ocenie szkody. To z kolei powoduje dużą niejednolitość i dysproporcje pomiędzy wypłacanymi zadośćuczynieniami a kwotami zasądzanymi w tych samych sprawach przez sądy powszechne.
Ustalenie jednolitych standardów ma zagwarantować osobom poszkodowanym uzyskanie stosownego zadośćuczynienia
Wprowadzenie zmian to również zwiększenie transparentności procesu ustalania i wypłaty zadośćuczynienia oraz uniknięcie przez zakłady strat finansowych związanych z koniecznością poniesienia kosztów obsługi prawnej sporu przed sądem, a także – w razie przegranej – z koniecznością zapłaty kosztów sądowych i zastępstwa procesowego, jak również odsetek za opóźnienie.
Źródło: www.gu.com.pl www.knf.gov.pl
