65 lat temu polski rynek ubezpieczeń przystąpił do Systemu Zielonej Karty. Dzięki temu wydarzeniu polscy kierowcy mogą poruszać się po drogach innych państw Systemu, bez konieczności nabywania lokalnych ubezpieczeń OC. Ale to nie wszystkie korzyści wynikające z przynależności do Systemu. 

System Zielonej Karty 

Na początku warto przypomnieć, że System Zielonej Karty został powołany do życia w 1953 r. na mocy Rekomendacji Genewskiej ONZ z 1949 r. Opiera się on na dwustronnych umowach, uznających Zieloną Kartę za dowód ubezpieczenia OC, zgodnego z prawem kraju wjazdowego – a umowy te są uznawane przez rządy państw członkowskich. System nie tylko zapewnia odszkodowania poszkodowanym w wypadkach spowodowanych przez pojazdy zarejestrowane za granicą, ale też zwalnia zmotoryzowanych z konieczności nabywania komunikacyjnego OC na granicy każdego z odwiedzanych krajów. 

– Do Systemu Zielonej Karty należą prawie wszystkie europejskie rynki ubezpieczeniowe oraz kilka rynków azjatyckich i basenu Morza Śródziemnego. Warunkiem członkostwa jest istnienie w danym państwie obowiązkowego ubezpieczenia komunikacyjnego OC oraz ustanowienie Biura Narodowego – wyjaśnia Mariusz Wichtowski, prezes Polskiego Biura Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. 

System aktualnie zrzesza 46 Biur Narodowych, a w jego ramach działa Porozumienie Wielostronne. Dzięki temu pojazdy zarejestrowane w państwach – sygnatariuszach, mogą przekraczać ich granice bez Zielonej Karty, z samym OC. Do Porozumienia należy 34 członków Systemu, w tym PBUK. 

Obowiązek posiadania ubezpieczenia OC 

Nasz kraj przystąpił do Systemu w 1958 r. Wówczas też wprowadzono obowiązek posiadania ubezpieczenia komunikacyjnego OC. 

– Przystąpienie Polski do Systemu Zielonej Karty, w czasach „żelaznej kurtyny”, pociągnęło za sobą akcesję innych krajów bloku wschodniego. Nasze drogi stały się wspólną siecią szlaków handlowych i turystycznych. Odrębne systemy gospodarcze zbliżyły się do siebie. Dziś współtworzymy wspólną architekturę wzajemnych gwarancji na wypadek nieprzewidzianych zdarzeń drogowych – powiedziała Sandra Schwarz, Prezydent Rady Biur Systemu Zielonej Karty. 

Co ciekawe, pierwszym przedstawicielem polskiego rynku w Systemie zostało PZU. Jego funkcję po roku przejęła Warta. Pełniła ją do lat 90-tych. W 1991 r. w strukturach Warty powołano Polskie Biuro Zielonej Karty. Dopiero w 1996 r. utworzono odrębną organizację – Polskie Biuro Ubezpieczeń Komunikacyjnych, a w 2004 r. zmieniono nazwę na Polskie Biuro Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. 

– W historii Biura okresem najtrudniejszym były lata 90-te. Rynek ubezpieczeniowy w Polsce intensywnie się rozwijał. Wydłużała się też lista zadań PBUK, ponieważ rosła liczba zdarzeń transgranicznych i pojawiały się upadłości zakładów ubezpieczeń, czego konsekwencje ponosiło także Biuro. Zdolność PBUK do utrzymania stabilności było i nadal jest fundamentem jego profesjonalizmu – powiedział Jerzy Lenard, Członek Rady Biura. 

Kluczowa rola PBUK 

Obecnie PBUK pełni kilka funkcji. Jest zarówno Biurem Narodowym reprezentującym Polskę w Systemie, jak i też Organem Odszkodowawczym, który rozpatruje roszczenia związane z ruchem pojazdów zarejestrowanych na terytorium EOG. Ma to miejsce w sytuacji, gdy wypadek wydarzył się na terenie jednego z państw członkowskich, ale innego niż miejsce zamieszkania poszkodowanego lub wydarzył się na terenie państwa trzeciego, należącego do Systemu. 

– PBUK pełni kluczową rolę dla zmotoryzowanych poruszających się drogach Europy, a także dla poszkodowanych w wypadkach, do których dochodzi z ich udziałem. Zapewnia stabilność finansową naszego uczestnictwa w tym złożonym systemie. Dzięki PBUK możemy swobodnie poruszać się po wszystkich drogach naszego kontynentu bez barier i ograniczeń – powiedziała Katarzyna Przewalska, Dyrektor Departamentu Rynku Finansowego Ministerstwa Finansów. 

PBUK pełni również rolę Centrum Informacji, ponieważ gromadzi i udostępnia dane o korespondentach zagranicznych zakładów ubezpieczeń w Polsce oraz reprezentantach ds. roszczeń ustanowionych przez zakłady ubezpieczeń w kraju i zagranicą. Co więcej, udziela także informacji w zakresie pokrycia ubezpieczeniowego sprawców kolizji i wypadków drogowych oraz określa zasady i tryb dystrybucji ubezpieczeń granicznych (również ustala ich wzory oraz je ewidencjonuje). 

Źródło: Polskie Biuro Ubezpieczycieli Komunikacyjnych