Jakie możliwości niesie ze sobą polisa na życie, która stanowi zabezpieczenie kredytu hipotecznego? Czy różni się od pozostałych produktów ubezpieczeniowych tego typu? Jaki ma zakres? Sprawdź poniżej.
Polisa na życie zawarta pod kredyt
Polisy na życie to ubezpieczenia, które zabezpieczają ubezpieczonego w zakresie życia i zdrowia, ale także najbliższych w przypadku śmierci osoby ubezpieczonej. Niektóre produkty tego typu są oferowane jako zabezpieczenie kredytu hipotecznego. Banki udzielające kredytów hipotecznych dzięki polisie chcą zabezpieczyć spłatę naszych zobowiązań, a po udzieleniu kredytu oczekują także ubezpieczenia nieruchomości objętej kredytem. Z uwagi, że czas trwania umowy kredytowej zazwyczaj jest bardzo długi warto zadbać o skuteczne ubezpieczenie na życie.
Polisa na życie zawarta na poczet zabezpieczenia kredytu, różni się od pozostałych produktów na życie tym, że na umowie uprawnionym do odbioru świadczenia z tytułu zgonu osoby ubezpieczonej jest bank udzielający kredytu. Istotne jest to, by takie ubezpieczenie posiadało sumę ubezpieczenia z tytułu zgonu ubezpieczonego, która wystarczy na pokrycie sumy pozostałych do spłaty rat kredytu. Ubezpieczyciele oferują nam dwie możliwości – suma ubezpieczenia, na którą zostaje zawarta polisa, jest stała podczas całego trwania umowy, albo suma ubezpieczenia maleje wraz z trwaniem umowy ubezpieczenia. Wynika to z tego, że wraz ze spłatą kolejnych rat kredytu hipotecznego maleje wysokość zobowiązania kredytobiorcy wobec banku. Rozwiązania te posiadają swoje zalety. Stała suma ubezpieczenia z tytułu zgonu ubezpieczonego powoduje, że jeśli zgon nastąpi po kilku latach trwania polisy, to z powodu zmniejszenia się kwoty zobowiązania z tytułu kredytu, część świadczenia z tytułu zgonu mogą otrzymać najbliżsi ubezpieczonego. Z kolei przy malejącej sumie ubezpieczenia z tytułu zgonu, zakres ochrony jest dokładnie dopasowany do potrzeb ubezpieczonego w zakresie zabezpieczenia swojego zobowiązania. Podstawową ochronę można rozszerzyć o dodatkowy zakres, który związany jest z trwałą niezdolnością do pracy powstałą na skutek wypadku oraz trwałą niezdolnością do samodzielnej egzystencji, która powstała w wyniku choroby lub wypadku.
Trwała niezdolność do pracy a ubezpieczenie na życie
Nie każdy zdaje sobie sprawę z tego, że ubezpieczenie na życie zawarte jako zabezpieczenie kredytu może również stanowić zabezpieczenie dla osoby ubezpieczonej w przypadku trwałej i całkowitej niezdolności do pracy, która powstała w wyniku wypadku. Niezdolność ta może być określona jako trwałe całkowite inwalidztwo lub trwałe częściowe inwalidztwo. Różnica pomiędzy tymi zagadnieniami sprowadza się do zakresu obrażeń, jakie osoba ubezpieczona odniosła w wyniku wypadku. Przy rozpatrywaniu świadczeń związanych z trwałym całkowitym inwalidztwem, możemy liczyć na wypłatę świadczenia w wysokości pełnej sumy ubezpieczenia z tego ryzyka ubezpieczeniowego, jaka widnieje na polisie. Z kolei przy rozpatrywaniu świadczeń związanych z trwałym częściowym inwalidztwem, wysokość świadczenia, jakie możemy otrzymać jest określona w tabeli będącej częścią Ogólnych Warunków Ubezpieczenia. Co istotne, jeśli podczas wypadku odnieśliśmy kilka obrażeń powodujących inwalidztwo, to nasze roszczenie złożone do ubezpieczyciela jest rozpatrywane w oparciu o wszystkie odniesione obrażenia. Pamiętajmy jednak, że wysokość wypłaconego świadczenia nie może być większa od sumy ubezpieczenia widniejącej na polisie z tego ryzyka. A świadczenie wypłacane jest wypłatą jednorazową.
Trwała niezdolność do samodzielnej egzystencji a polisa na życie
Jak wspominaliśmy polisę na życie, która stanowi zabezpieczenie kredytu hipotecznego możemy rozszerzyć o ryzyko ubezpieczeniowe związane z powstaniem niezdolności do samodzielnej egzystencji. Niezdolność ta jest określana w ogólnych warunkach ubezpieczenia, jako wynik choroby lub wypadku. Przy wypadku odpowiedzialność ubezpieczyciela, może rozpoczynać się już od pierwszego dnia trwania ochrony na polisie, przy zachowaniu wymagalności zawarcia polisy oraz opłacenia stosownej składki. Przy chorobie mamy zazwyczaj do czynienia z tak zwaną karencją, czyli okresem, w którym ubezpieczyciel nie odpowiada za określone ryzyko, do upływu określonego okresu czasu.
Niezdolność ubezpieczonego do samodzielnej egzystencji jest określana przez powołaną przez ubezpieczyciela komisję lekarską, na podstawie złożonych wraz z wnioskiem świadczeniowym dokumentów lub na podstawie przeprowadzonego przez nią badania. Przesłanką do ustalenia niezdolności do samodzielnej egzystencji jest brak możliwości wykonywania przez ubezpieczonego określonych czynności życia codziennego. Świadczenie za opisaną ochronę wypłacane jest w formie wypłaty jednorazowej, i jest ustalone w oparciu o sumę ubezpieczenia widniejącą na zawartej umowie.
Zarówno przy trwałej niezdolności do pracy, jak i niezdolności do samodzielnej egzystencji ubezpieczyciele określają limity wiekowe osób objętych ubezpieczeniem. Ryzyka te wygasają po osiągnięciu przez ubezpieczonego określonego w ogólnych warunkach ubezpieczenia wieku.
Źródło: WARTA
